“Честа на постот не е само воздржување од храна и пиење, туку воздржување и од грев. Инаку, оној, кој мисли така, повеќе го омаловажува постот. Постиш ли? Покажи ми го тоа со дела. Ќе ме прашаш со какви дела? Еве какви: Ако видиш сиромав, додели му милостиња; ако имаш непријател смири се со него; на пријателот во среќа не му завидувај; ако видиш убава жена не ја посакувај, туку помини и чувај го своето срце. Постат не само твојата уста, туку и очите и ушите, нозете и рацете, сите делови на твоето тело. Рацете – чувајќи се од несправедливо богатство и среброљубие.
Нозете – престанувајќи да одат на беззакони места. Очите – да не гледаат по убави лица и никаква убавина. Гледањето е храна на очите, му пречи на постот и го руши спасението на душата. Ништо не е полошо од воздржување од јадењата што се дозволени, а со очи да се прождира забранетото. Нека пости и слухот твој – да не примаме и да не слушаме озборувања, клевети, лоши зборови. Нека пости и јазикот твој – од лоши зборови и исмејувања. Каква полза добиваме ако се воздржуваме од нејадење на птици, риби и животни, а со јазик браќата ги јадеме, оти, оној, кој зборува лошо, го јаде братот свој. Затоа и светиот апостол Павле рекол: „А ако, пак, меѓу себе се гризете и јадете, пазете да не се истребите еден со друг“ (Гал. 5: 15). Во телото на ближниот ти не зариваш заби, но во неговата душа си запретал лош збор, си ја ранил со лош глас, си направил илјада лошотии врз себе и врз него, но и на мнозина други, зашто, осудувајќи го ближниот, најнапред си сторил зло на оној, кој те слуша. Ако тој е грешник, тогаш ќе стане незаинтересиран за своето спасение, оти нашол соработник во гревот, ако е праведник ќе падне во гордост, ќе се погордее над туѓиот грев и ќе добие поттик да мисли високо за себе.”
